روانشناسی و روانپزشکی
الهام توسلی؛ طیبه شریفی؛ رضا احمدی
چکیده
زمینه و هدف: بیماری یک عضو خانواده کل خانواده را درگیر و سبک زندگی آن‌ها را تغییر میدهد. پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی بر تابآوری و بهزیستی روانشناختی مراقبان اصلی بیماران روانی مزمن شهرستان بروجن بود.مواد و روشها: مطالعه حاضر، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماری یک عضو خانواده کل خانواده را درگیر و سبک زندگی آن‌ها را تغییر میدهد. پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی بر تابآوری و بهزیستی روانشناختی مراقبان اصلی بیماران روانی مزمن شهرستان بروجن بود.مواد و روشها: مطالعه حاضر، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مراقبان اصلی بیماران مزمن روانی تحت‌نظر مراکز بهزیستی و توانبخشی شهرستان بروجن به تعداد 550 نفر بود. 60 مراقب اصلی بیماران مزمن روانی با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و سپس از طریق جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش (آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی) و یک گروه گواه گمارده شدند و در طول زمان سه ماهه به مدت 19 جلسه 90 دقیقه‌ای مورد آموزش قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسش‌نامه‌های تابآوری (کانر و دیویدسون، 2003) و بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989) بود.یافتهها: نتایج نشان داد اثربخشی آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری و آموزش گروهی کیفیت زندگی اسلامی بر افزایش تابآوری (0/05> P) معنادار و میزان اثربخشی آموزش گروهی کیفیت زندگی اسلامی بیشتر از آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری بود. هم‌چنین، اثربخشی آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری و آموزش کیفیت اسلامی بر افزایش بهزیستی روانشناختی (0/05> P) معنادار و میزان اثربخشی آموزش کیفیت زندگی اسلامی بیشتر از آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری بود.نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی میتوانند میزان تابآوری و بهزیستی روانشناختی مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن را بهبود بخشند.